Diez años de expresión a través de blogs

Han pasado diez años ya… el 17 de febrero de 2003, en Savigny Sur Orge (donde vivía en aquel momento), descubría lo que era un blog y al poco rato ya tenía el primer artículo del mio propio. Por si apetece leer sobre arqueología bloguera, en 2005 escribí una nota sobre mis primeros tiempos en esta historia 😉

Si quisiera trazar una linea de una década sin levantar la punta del lápiz, diría que aquel blog es el mismo que este. Ha cambiado de nombre, ha tenido épocas mejores y peores, momentos más productivos y otros más lánguidos… pero aunque aquel Javier y el de hoy sean muy diferentes en algunas cosas, siento que lo que escribo hoy en este editor de WordPress se graba en un disco mental cercano a lo que entonces escribí en Frontpage y subí a un espacio en el extinto Geocities.

A día de hoy no veo el fin de mi relación con los blogs. Tampoco sé si este javierleiva.info va a ser el espacio para siempre, porque no ha sido el único hasta ahora, no lo es en este momento y puede que no lo sea en el futuro. Eso no importa, pues en cada momento he tenido la necesidad de expresarme en torno a un interés concreto, a un formato, a una inquietud, a una necesidad profesional, etc., y siempre he encontrado el modo de hacerlo y sin importar en realidad si lo que empezaba era para siempre… porque sé que nada lo es.

Me he puesto a intentar recordar todos los blogs en los que he participado, como autor único o en grupo, y soy incapaz de recordarlo porque han sido decenas. Sí me acuerdo de Fotobid (mi primer blog de fotos), del blog que como profe monté para una asignatura de la universidad y que me trajo buenos amigos que hasta entonces no eran más que alumnos (y yo no era más que profe, ojo), de… que más da: muchos.

Me acuerdo más de los que tengo ahora, pero aunque quizá sorprenda tampoco tengo claro del todo cuántos son. La razón es que algunas veces inauguro espacios porque se me ocurre expresar ciertas cosas… y los termino olvidando hasta que la misma necesidad regresa a mi mente… y con ella aquel blog perdido. Puedo citar Mover el Bigote, Wacky Walkers, 30 segundos, ifonetos y quizá algunos más.

El caso es que hay muchas herramientas de expresión en internet, pero creo a la hora de decidirme por una que sea versátil a la hora de comunicar de forma estable a lo largo del tiempo los blogs siguen sin tener rival. Hay otros lugares más inmediatos, o más masivos, pero no me permiten plasmar tan bien las reflexiones y de forma tan diversa como los blogs.

Son diez años y (si sigo por el mundo) seguramente serán todavía algunos más por estos espacios de bits. Que por aquí, y por los vuestros, nos veamos. Gracias a los blogs.

11 comentarios en “Diez años de expresión a través de blogs

  1. Enhorabuena maestro! Me quito el sobrero ante esta trayectoria, al lado de la tuya me veo andando a gatas con la mía. A mi me sirve tenerte por estos barrios, me gusta añadir mis aportaciones a esta argamasa donde además me encuentro, me enriquezco y disfruto con las tuyas.
    Un abrazo!

    Me gusta

  2. Hace 10 años… Como sois los pioneros… 🙂 te leo y conecto con mis dificultades para actualizar, para conversar, para visitar, leer y comentar. 10 años…. Felicidades!!!!!!

    Me gusta

  3. Enhorabona!

    Un d’aquests dies de febrer, farà tres anys del meu primer post en un bloc creat per l’assignatura «Infromació Electrònica» de la Diplomatura de Biblioteconomia i Documentació de la UVic.

    Un bloc que m’ha servit per trobar el camí professional que tantes coses bones em porta actualment.

    Gràcies, profe! 🙂

    Me gusta

  4. A mi, com a la Lídia, també em va canviar el xip en participar en aquella xarxa de blocs a la Uvic. No sols vaig trobar una manera d’expressar-me i comunicar-me, sinó també gent que necessitava expressar-se i comunicar-se igual que jo… i que segueix utilitzant aquests canals per fer-ho.

    Res no ha tornat a ser igual per mi. Ara intente aprofitar aquestes eines per fer arribar coses que m’interessen. De vegades em funciona millor, altres vegades no sé ben bé com moure’m pels llocs… però sempre puc mirar què és el que fa el profe i intentar aplicar-ho a les meues necessitats.

    Així és que el fet que estigues 10 anys investigant és un motiu per felicitar-te a tu i per alegrar-nos tothom! 🙂

    Me gusta

  5. @Manel No creo que tengas nada que envidiarme (los años blogueando, pero eso al fin y al cabo no es más que un «hito» personal sin más trascendencia que mi propia satisfacción), pero gracias igualmente y contento de verte por aquí 🙂

    @Asier espero que en diez años más vuelvas a comentar en este o en otro blog donde yo celebre los 20. Estoy seguro de que tú estarás blogueando también entonces.

    @Lidia i @Eva sou dues de les que eren alumnes i són amigues. Aquest és un dels premis de tot això: gràcies!

    @csp me has pillado. Podías haberlo pasado por alto y tuviste que estropear mi momento de fantasía 😛

    Me gusta

  6. Enhorabona Javier, ets un exemple de perseverança!!Com la Lidia, també vaig descobrir els blogs en l’assignatura IE, de la qual eres el nostre professor a l’UVIC. Et segueixo i m’interessen les teves reflexions. Gràcies profe!!!

    Me gusta

    • Gràcies Joan Antoni! M’alegro d’haver deixat alguna cosa bona d’aquella etapa 🙂

      Espero que tot et vagi bé. Una abraçada

      Me gusta

  7. Descubrí tu blog buscando información sobre la posibilidad de que los blogs tuvieran ISSN. En aquel momento leyendo tu experiencia no llegué a intentarlo para el mío, pero ahora sí y me lo han otorgado sin demasiada dificultad. Seguramente es historia ya pasada para ti pero creo que ya hay bastantes blogs con ISSN y quizás merecería un comentario por tu parte, ya que fuiste pionero en este tema.
    Felicidades por tus diez años.

    Me gusta

  8. Vaya Carlos, menuda sorpresa 🙂

    Pues ciertamente, en su momento fue algo que quise luchar pero no llegué a conseguirlo. Veo que el tiempo lo cura todo 😉

    Me alegro de que ya lo otorguen. Lo cierto es que pensaba y sigo pensando que no hay razón para denegarlo… en ese sentido, mi posición no ha variado. Aunque reconozco que en este momento ya no estaría dispuesto a emplear energía en ello (en caso de que no lo otorgaran todavía).

    Gracias dobles: por venir y por venir a contarlo.

    ¡Saludos!

    Me gusta

Replica a Carlos Cancelar la respuesta